هویت صنفی دانشجو ، ابعاد و شاخص ها

چکیده : انسان سه گونه هویت دارد : هویت شخصی ، صنفی و باطنی . هویت صنفی ، هویت شغلی و اجتماعی است و نشان دهنده شخصیت فکری و شأن انسان در ابعاد مختلف اجتماعی است . این هویت ، در دو مفهوم ، هویت اجتماعی بالقوه ( آنچه که یک شخص باید باشد ) و هویت اجتماعی بالفعل ( آنچه که یک شخص واقعا هست ) به کار می رود . در جستجوی شکل گیری هویت دانشجویی دو بینش وجود دارد ، جبرگرایانه و کنش گرایانه . الگوی کنونی دانشگاه کنش متقابل است . دانشجو اگر چه تحت تأثیر عوامل بیرونی و درونی ساختار دانشگاه است، ولی می تواند نقش خود را با علاقه و اشتیاق یا تنفر و اکراه ایفا کند ؛ به نقش خود ایمان داشته باشد یا با فاصله آن را ادامه دهد و یا به طور ناگهانی صحنه را ترک گوید . برای هویت صنفی بالقوه دانشجو ، سه بعد کلی مطرح است که هر کدام  شاخص ها و نشانه گرهای خاصی دارند : علم و معرفت (معرفت دینی ، تفکر و شکوفایی روحیه حقیقت جویی ، فرهنگ مطالعه ، ارتقای معرفت و نو خواهی علمی ) ، اخلاق و معنویت (خود سازی معنوی ، انتخاب الگو ، رعایت آداب معاشرت ) ، تدبیر و سیاست (بینش سیاسی ، تکلیف شناسی ، دشمن شناسی ، مشارکت سیاسی ) . یادگیری نقش ها و هنجارهایی که نقش ها را بیان می کنند از طریق جامعه پذیری است و پاسخ دانشجویان به دانشگاه برای اجرای نقش های مورد انتظار ممکن است متابعت ، همانند سازی و یا درونی کردن باشد . متابعت ضعیف ترین و درونی کردن قوی ترین سطح جامعه پذیری است ؛ لذا الگوهای علمی و فرهنگی بنیانی که از سوی دانشگاه ارائه می شود، باید طوری باشد که دانشجو آن ها را پذیرفته و درونی کند .